Λίγες μέρες έμειναν μέχρι τις κάλπες των Ευρωεκλογών. Μια εκλογική αναμέτρηση που φαίνεται πως θα χαρακτηριστεί απ’ την έντονη αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών λαών στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση της Μέρκελ και του γερμανικού ηγεμονισμού.
Δικαιολογημένα, καθώς η υπαρκτή Ευρώπη δείχνει καθημερινά το πρόσωπό της. Απ’ την παράδοση των βασικών δημόσιων αγαθών στις ορέξεις και τα κέρδη των πολυεθνικών, ώς τις συνεχείς αντιδημοκρατικές εκτροπές απ’ τους απρόσωπους θεσμούς της Ε.Ε., αλλά κι απ’ τα εθνικά κοινοβούλια. Απ’ την επιβολή μνημονίων και τον οικονομικό στραγγαλισμό στις χώρες της περιφέρειας, ώς τη δολοφονική αντιμεταναστευτική πολιτική της Λαμπεντούζα και του Αιγαίου. Απ’ την ανεξέλεγκτη γιγάντωση των τραπεζών που μπορούν να διαφεντεύουν τις τύχες κατά τ’ άλλα ανεξάρτητων χωρών, ώς την ανοιχτή συνεργασία με φασιστικές ομάδες στην Ουκρανία που οδηγούν στο αιματοκύλισμα έναν ολόκληρο λαό.
Απέναντι σ’ αυτή την Ευρώπη στέκεται η δική μας Ευρώπη, η Ευρώπη των κινημάτων αντίστασης, αλληλεγγύης και δημιουργίας. Είναι αυτά τα κινήματα που έχουν κρατήσει τις κοινωνίες όρθιες και ακόμη και σήμερα κρατούν ζωντανή την ελπίδα για μια Ευρώπη της δικαιοσύνης και της πραγματικής δημοκρατίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τέτοιου -ταυτόχρονα τοπικού και πανευρωπαϊκού- κινήματος, αποτελεί το κίνημα για την υπεράσπιση του νερού ώς δημόσιο αγαθό, του οποίου κομμάτι αποτελούμε κι εμείς ως SOSτε το Νερό στη Θεσσαλονίκη. Ένα κίνημα που έχει δώσει νικηφόρες μάχες για την επαναφορά του νερού απ’ την ιδιοκτησία των πολυεθνικών, στα χέρια του Δημοσίου και των δήμων. Απ’ το Βερολίνο και την εκδίωξη της πολυεθνικής Veolia, στο Παρίσι και την επαναδημοτικοποίηση της ύδρευσης. Από την Ιταλία του φόρουμ των κινημάτων του Νερού, στη Θεσσαλονίκη του δημοψηφίσματος της 18 Μάη και την πρασπάθεια να σώσουμε το νερό απ’ το ΤΑΙΠΕΔ και την πολυεθνική SUEZ. Το κίνημα για το νερό κατάφερε να αποκτήσει πανευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, συντονίζοντας διάφορα τοπικά κινήματα και μεταφέροντας εμπειρία μεταξύ των ακτιβιστών που συμμετείχαν σ’ αυτά. Αποκορύφωμα αυτής της κίνησης αποτέλεσε η επιτυχημένη πανευρωπαϊκή καμπάνια συλλογής υπογραφών Right to Water, που διοργάνωσαν από κοινού διάφορα κοινωνικά κινήματα και είχε ως στόχο να αναγνωριστεί το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα.
Αυτές οι εκλογές είναι ευκαιρία το πολύμορφο κίνημα που γεννήθηκε στις χώρες της Ευρώπης να συγκροτηθεί και να εκφραστεί σε ένα ρεύμα συνολικής αλλαγής, μιας πραγματικής «δημοκρατικής επανάστασης». Ο διάχυτος ευρωσκεπτικισμός μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε δύναμη διεκδίκησης μιας άλλης πορείας για την Ευρώπη. Οι πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο των Ευρωπαίων πολιτών στο όνομα της αλλαγής, θα κριθούν απ’ τη συμβολή τους σ’ αυτό: στο να αποκτήσουν φωνή οι λαοί που βρίσκονται αποκλεισμένοι απ’ τη γραφειοκρατική εξουσία των Βρυξελών και έτσι να διαμορφώσουν τους όρους μιας μεγάλης ανατροπής. Με τα ίδια μέτρα θα κριθεί και η δική μας προσπάθεια, η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και του Αλέξη Τσίπρα, ως υποψήφιου για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν.
Με τους λαούς της Ευρώπης, τα κινήματα και την Αριστερά, λοιπόν, για να τελειώνουμε με την Ευρώπη της Μέρκελ, των τραπεζών, της λιτότητας και των τεχνοκρατικών κυβερνήσεων.
Με τους λαούς της Ευρώπης, τα κινήματα και την Αριστερά, για μια άλλη Ευρώπη.
Με τους λαούς της Ευρώπης, τα κινήματα και την Αριστερά, για να σώσουμε τα δημόσια αγαθά, για να σώσουμε τις ζωές μας.
* Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος είναι πρόεδρος των εργαζομένων της ΕΥΑΘ και υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ
